แม้จะเป็นคริสต์มาสหรือปลายปี ผู้ที่กำลังอ่านบทความนี้จะสามารถชนะได้ต่อไป! มีเพียงคนที่ไม่หยุดเรียนเท่านั้นที่จะอยู่รอด
คริสต์มาส
เมืองเต็มด้วยไฟส่องแสง
หน้าสถานีมีคู่รักที่จับมือกัน
เสียงหัวเราะที่ดูสนุกสนาน
— พูดตรงๆ
ตอนนั้นฉันน่ะรู้สึกว่าแย่มาก
หลังเลิกงานพิเศษ
ค่าจ้างถูก
ร่างกายเหนื่อยล้า
ในกระเป๋าแทบว่างเปล่า
บนทางกลับบ้านนั้น
เห็นคู่รักที่เดินไปด้วยกันอย่างมีความสุขแล้วคิดว่า
“...เท่จริง”
“แต่ตอนนี้คงทำไม่ได้หรอก”
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทันที
ฉันยังจำมันได้ชัดเจน
“ให้ฉันทำเงินให้มากกว่าพวกมันให้ได้”
ตอนนั้นฉัน
เรียกตัวเองว่าเป็น“เทรดเดอร์ทาสก์”
- ชนะบ้าง แพ้บ้าง
- มีกฎเหมือนจะมี แต่ไม่แทบมี
- อารมณ์สะเทือนกับการเทรดตามล็อต
- หมั่นร่วงลงทุกครั้งที่แพ้ติดๆ
แต่คำพูดให้เกียรติยังอยู่ในตัวเอง
ผลลัพธ์เลยเป็นแย่
ตรงไปตรงมา
คิดว่าตารางเวลาการเทรดอาจไม่เหมาะสม
คิดหลายครั้ง
แต่เฮ้
ค่ำคืนบนทางกลับบ้านวันนั้นต่างออกไป
ความแค้นใจและความอับอาย
ความอยากเปลี่ยนแปลงทั้งหมดร้อยรวมกัน
“ฉันจะไม่ให้มันจบแบบนี้”
คิดอย่างจริงจังแบบนั้น
ไม่ใช่ว่าคู่รักที่เป็นปัญหา
แต่
- ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน
- ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายพรุ่งนี้
- ใช้เวลาอยู่กับคนที่รักอย่างเต็มที่
“ความมีอยู่ของความเหลือเฟือ” นี้
ไม่มีเลยในสมัยนั้น
แล้วต่อมาผลลัพธ์อะไรที่ทำไป
พยายามทำการกลับมาชนะครั้งใหญ่หรือ?
ฝันถึงกำไรที่มหาศาลหรือ?
—ไม่ใช่
มุ่งไปที่ไม่แพ้ให้มากที่สุด
- หยุดการเข้าเทรดที่ไม่สมเหตุสมผล
- ให้ความสำคัญกับ“อยู่รอด” มากกว่าชนะ
- ชะลอการเทรดเมื่อสภาวะไม่เอื้อ
- ลดขนาดล็อต
เรียบง่าย
จริงๆ แล้วเรียบง่ายมาก
ไม่ใช่ผลงานที่ลงในโซเชียลมีเดีย
แต่
บัญชีก็ยังอยู่
ประสบการณ์สะสมขึ้น
จนเมื่อเผลอไป
ความกระตือรือร้นที่ตอนทำงานรอคอย
ความตื่นตระหนกนั้นหายไป
เมื่อต้องเปรียบเทียบกับใครอื่น
ความหงุดหงิดน้อยลง
คนที่เปรียบเทียบคือแค่ตัวเองเมื่อวาน
นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุด
เห็นคนมีความสุขในวันคริสต์มาสแล้ว
ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ
แต่
ห้ามหลอกตัวเองด้วยความรู้สึก“เสียใจ”
ความรู้สึกนั้นคือหลักฐานที่บอกว่าเธอยังขึ้นบนไปได้อีก
สิ่งสำคัญคือ
- จบด้วยความอิจฉา หรือ
- เปลี่ยนเป็นการลงมือทำ
เพียงแค่นั้น
ฉันตอนนั้นตัดสินใจในใจ
“ตอนนี้แพ้อยู่ แต่ไม่จบแบบนี้หรอก”
การสะสมนี้เชื่อมโยงมาถึงปัจจุบัน
ดังนั้นฉันจะบอก
ถ้าตอนนี้
กลับจากงานพิเศษ
ไม่มีเงิน ไม่มีเวลาเหลือเฟือ
มองเห็นคนอื่นส่องสว่างดูเหมือน
— นี่คือโอกาส
ความอาฆาตแค้นนั้น
จงจับให้มั่น
คนที่เคยเป็นแค่คนธรรมดาในช่วงที่เป็นเด็ก
จงเลือกทางที่ไม่ทรยศตนเอง
ตลาดรกราก
มีแต่คนที่ไม่หนีไปได้เท่านั้น
ที่จำได้อย่างถูกต้อง